బదులు అంటే సమాధానం లేదా జవాబు. ప్రతి మనిషి జీవితంలో జవాబు దొరకని ప్రశ్నలు ఎన్నో ఉంటాయి, వాటినే సమస్యలుగా మనిషి ఉహించుకుంటాడు. అలాగే మనతో నిత్యం కలిసుండే కుటుంబ సభ్యులు, సహచరులు మరియు మిత్రులు మనతో కొన్ని సందర్భాలలో అనుకూలంగా ప్రవర్తించక పోవచ్చు లేదా మనల్ని దూరంగా ఉంచవచ్చు. అప్పుడు మనం బాగా ఆలోచిస్తాం నా వాళ్ళని అనుకునేవాళ్లు నాపట్ల ఎందుకు ఇలా ప్రవర్తిస్తున్నారు. అలాగే నాకే ఎందుకిలా ఎప్పుడూ జరుగుతుందని అనుకుంటాం. ఒక వేల సమయం సందర్భం కుదిరితే కొన్నిసార్లు ప్రశ్నిస్తాం కుడా. అయితే వాళ్ళు మన మనస్సుకి నచ్చని సమాధానం చెబితే వాళ్లకి బాగా పొగరు అని అనుకుంటాం అదే అసలు సమాధానమే చెప్పకపోతే వాళ్ళని శత్రువులుగా అనుకుంటాం. నిజానికి ఇలాంటి సందర్భాలలో సమాధానం దొరకలేదని మీరు గోడకేసి తల బాదుకున్న మన తలనుండి రక్తం కారడం మొదలుపెట్టవచ్చు కానీ ఆ గోడ ఎప్పటికి విరిగి మీకు దారినివ్వదు. చాల కుటుంబాలలో ఆలుమొగలు మధ్య కానీ అన్నదమ్ముల మధ్య కానీ సమధానం ఉండదు. సమాధానం ఇవ్వకుండా మౌనంగా ఉన్నామంటే ఇంకో వాదాన్ని మనం బలంగా ఎదుటవారికి చేపుతున్నట్టే అని ఉహించుకుంటాం .అసలు నిజంగా సమాధానం ఎవరికీ అవసరం?, మరి దాని నిమిత్తం ఎవరు వెతకాలి ? ఎవరు ప్రయాసపడాలి? అని ఆలోచిస్తే మనం ఎప్పుడు ఎదుటవారి నుండే దానిని కోరుకుంటాం మరల మనం మనకు సమాధానం దొరకలేదని బాధపడతాం. కాని వాస్తవానికి ప్రశ్న ఎక్కడుందో అక్కడే సమాధానం ఉంటుందని నా భావన.
నేను ABN లో 'సిరివెన్నల' గారితో ముఖా ముఖి చుసాను. అయన చిన్నతనం నుండి ఎక్కువుగా తనని తను ప్రశ్నించుకోనేవారట. అందుకే ఆయన రాసిన పాటలు చాలా మందిని ప్రశ్నించే నట్టే ఉంటాయి. 'కొత్త బంగారులోకం' లో రాసిన ఈ పాట చూడండి
నీ ప్రశ్నలు నీవే ఎవ్వరు బదులివ్వారుగా ....
నీ చిక్కులు నీవే ఎవ్వరు విడిపించారుగా ....
ఏ గాలో నిన్ను నిన్ను తరుముతుంటే అల్లరిగా...
ఆ గాలో లేదో తెలియదంటే చెల్లదుగా....
పైన చెప్పినట్టు మన జవాబు కోసం ఇంకొకరు స్పందించారు. అందుకే నేను అనుకుంటాను ఏ సమస్యకైన సమాధానం మన అంతరాలాలో నిక్షిప్తమై ఉంటుంది దానిని వెలికితీసే ప్రయత్నమే తెలియక ఈ సమస్యలు. అంటే మామిడి చెట్టు క్రింద నిల్చొని నారింజ పండు కావాలంటే దొరకదు. అందుకే ఏ పండు (సమాధానం) కావాలో మనకు తెలిసినప్పుడు అది ఎక్కడ ఉందొ ముందు వెతకాలి, ఆ తరువాత దానిని మన చేతికి ఎలా చేజిక్కుంచుకోవలో మార్గం కనుగొనాలి.
అన్ని పైన చెప్పినట్టే చేసి ముందుకు పోయిన ఫలితం లేదు, అలాగే దాని వలన కలిగిన బాధ తప్పదు. దీనికి నేను ఏకీభవించినప్పటికీ, ఇక్కడ బాధపడటం సంతోషమర్గాన్ని వెతుక్కోవడమే మిన్న. ఈ సందర్భంలో కూడా నేను 'సిరివెన్నల' గారి పాటను గుర్తుచేయకుండా ఉండలేకపోతున్నాను."ఎండలను దండిస్తామా, వానలను నిందిస్తామా
చలినేతో తరిమేస్తామా ఛీ పోమ్మని
కస్సుమని కలహిస్తమా, ఉస్సురని విలపిస్తామా
రోజులతో రాజీపడమా సర్లేమ్మనీ, సాటి మనుషులతో
మాత్రం సాగానని ఎందుకు పంతం.. ఎక్కిల్లె ఏడుస్తుంటే
కష్టం పోతుందా మరెందుకు గోలా, అయ్యొయ్య పాపం
అంటే ఏదో లాభం వస్తుందా వృధా ప్రయాస పడాలా... "
రాజీ పడటం కన్నా ఉత్తమమైన మార్గం ఇంకొకటి లేదు, దీనినే కొంత మద్ది సర్దుకుపోవడం లేదా అర్ధం చేసుకోవడం అంటారు. అందుకే మనల్ని మనం ప్రశ్నించుకొందాం, మన తప్పులను మనమే సరిదిద్దుకొందాం, మన సమస్యలకు మనమే మార్గం వెతుక్కొందాం. ఒకవేళ మనమే ఇంకొకరికి బదులు ఇవ్వాల్సిన సమయం వస్తే అబద్దం మాత్రం చెప్పకుండా ఉండటమే మంచిది ....
No comments:
Post a Comment