నేను ఉన్నత కుటుంబంలో పుట్టలేదు కానీ ఉమ్మడి కుటుంబంలో పెరిగాను. సెలవుల్లో ఇంటికి వచ్చినప్పుడు అందరం ఎంతో ఆనందంగా గడిపేవాళ్ళం. అప్పుడు నేను చుసిన ప్రేమ అభిమానాలు, ఆ అప్యాయతలు నేను పెరుగుతున్న కొద్ది వాళ్ళ దగ్గర నుండి పొందలేకపోయాను. నేను కూడా ఆలోచిస్తే ప్రేమ అభిమానాలు,ఆ అప్యాయతలు సరిగ్గా వాళ్ళకి పంచలేక పోయాను అనిపిస్తుంది. మరి ఈ మార్పు ఎక్కడ నాలో వచ్చింది ఒక వేళ వస్తే అది ఎక్కడ మొదలయ్యింది. అసలు ఎందుకు మారాల్సి వచ్చింది అని ఆలోచించడం మొదలు పెట్టాను. ప్రపంచంలో పరిస్థితులు మనో వేగంగా కన్నా వేగంగా మారుతున్నాయి. అందుకేనేమో తరతరానికి మధ్య అంతరాలు పెరుగుతున్నాయి. ఇంతకి కుటుంబం అంటే ఎలా వుండాలి అని నేను ఆలోచిస్తున్న సమయంలో విపులలో ఒక కధ నన్ను ఎంతో ఆకట్టుకుంది. ఆ కధ చదివిన తరువాత నా మనసులో ఒక తెలియని సంతోషం ఒక గొప్ప అనుభూతిని నింపింది. ఆ కధా రచయతికి నా పాదాభి వందనాలు తెలుపుకుంటూ నా మాటలలో ఆ కధను మీ ముందు ఉంచుతున్నాను. ఇంతకి ఆ కధ పేరు " కన్నీళ్లు కావాలి..."
అమెరికా దేశంలో న్యూయార్క్ నగరంలో దేశవిదేశ శాస్త్రవేత్తలందరూ ఒక చర్చా వేదికలో పాల్గొన్నారు. ఆ వేదిక సారంశం " కన్నీళ్ళు తయారుచేయడం ఎలా...?". దీని నిమిత్తం ముందుగా అమెరికా శాస్త్రవేత్త నిలబడి " అయ్యా మనిషి కళ్ళ నుండి రోజురోజికి కన్నీలు రావడం తగ్గుతున్నాయి. ఇలానే కనక కొంతకాలం కొనసాగితే మనిషి కళ్ళనుండి పూర్తిగా కన్నీళ్ళు రావడం జరగదు. కన్నీళ్లు మనిషి యొక్క కళ్ళు అంతర్భాగాలను పరిశుభ్రం చేస్తుంది. కానీ ఇలా కన్నీళ్లు తరగడం వలన మనిషికి కంటి సంబందమైన వ్యాధులతో బాధపడవలసి వస్తుంది అలానే చివిరికి మనిషి చూపుకూడా మందగించ వచ్చును. కావున ఇక్కడకు విచ్చేసిన వారందరూ కన్నీళ్లు తాయారు చేయడంలో వారియొక్క సూచనలను సలహాలను తెలియచేయమని" చెబుతూ ముగించాడు. తరువాత జపాన్ శాస్త్రవేత్త లేచి " అసలు కన్నీళ్లు తయారుచేయాలి అంటే ముందు కన్నీళ్ళో కళ్ళను శుద్ధి చేసే ఏ ఏ రసాయనాలు ఏమున్నాయో తెలుసుకోవాలి కాబట్టి ముందు మనిషి కన్నీళ్లను పరీక్షించాలి. ఇలా ఒక్కో దేశపు శాస్త్రవేత్త తమ తమ సూచనలను తెలియజేస్తున్నారు. చివిరిగా మన భారత దేశ శాస్త్రవేత్త లేచి అసలు మనిషికి కన్నీళ్లు మనసులోని సంతోషం, బాధలాంటి భావోద్వేగాలను బట్టి జనిస్తాయి. కానీ మనిషి నేడు అలాంటి భావోద్వేగాలకు లేకుండా యాంత్రికమైన జీవితం జీవిస్తున్నాడు. రోజురోజుకి మనిషికి పెరుగుతున్న పని ఒత్తిడి, సంపాదన మీద అధిక వ్యామోహం, మితి మీరిన స్వార్ధం వలన మనిషి యాంత్రికమైన జీవితం సాగిస్తున్నాడు. రేపటి తరాలు కోసం పది రూపాయలు సంపాదించడం ప్రయాసపడుతున్నాడు కానీ వారితో పది నిమిషాలు గడపలేకపోతున్నాడు. పిల్లల సంతోషం కోసం వేలకి వేలు వెచ్చెంచితున్నారు కానీ ఆ పిల్లలతో సంతోషంగా గడపడానికి సమయాన్ని మాత్రం వెచ్చించ లేకపొతున్నారు. అందుకే నేడు కుటుంబ సంబంధాలు కూడా వ్యాపార ధోరణిలోనే నడుస్తున్నాయి. డబ్బుతో అన్ని కొనగలం కానీ అప్యాయతలు, అనురాగాలు వాటితోనే కలిగే సంతోషాలు, బాధలను కొనలేం..అలాగే సహజ సిద్ధంగా జనించే కన్నీళ్లు కూడా మనం కొనలేం. మరి ఇక కన్నీళ్ళు రావాలంటే మనం చేయాల్సింది ప్రయోగాలూ కాదు మన చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచాన్ని ప్రేమించాలి. అలాంటి ప్రేమను పంచె ఒక గ్రామం మా దేశంలో ఉంది దానిని సందర్శించమని చెప్పి ముగించాడు.
భారత శాస్త్రవేత్త కోరిక మేరకు ఒక బృందం మన దేశంలో ఆ గ్రామాన్ని విచ్చేసారు. వారు ఆ గ్రామంలో జరిగే ఒక వివాహ కార్యక్రమంలో పాల్గొన్నారు. ఆ పెళ్ళిలో పచ్చని గడపలు, మామిడాకుల తోరణాలు, కళకళలాడే కళ్యాణ మందిరాలు, మంగళ వాయిద్యాలు, పడుచుపిల్లల పక్క చూపులు, చిన్న పిల్లల కేరింతలు, వధూవరుల సిగ్గులు స్వప్నాలు, పెద్దల దీవనలు, విందులు, వియ్యాల వారి వినోదాలు, ఇలా ఎదుర్కోల పన్నీరు నుండి అప్పగింతలలో కన్నీరు మద్య జరిగే ఎన్నో అప్రుర్వమైన, అద్భుతమైన పెళ్లిని తిలకించి ఆ బృందం ఒక గొప్ప ఆనందం కూడిన అనుభూతిని పొందారు. అంత వివహ వేడుకలో కూడా జరిగిన పొరపాట్లుకు కూడా ఒకరికొకరు చేసుకునే సమర్ధింపులు, సర్దుబాటులతో కూడిన సరిదిద్దుబాటులు ఇలా అనుకున్నట్టు జరగన్నపుడు వచ్చే బాధ, తరువాత వాళ్ళని సంతోషపరచాడిని పడే ప్రయాస..ఇలా ఎన్నో భావోద్వాగాలతో జరిగే వివాహం శాస్త్రవేత్తల బృందానికి ఒక సంతృప్తిని మిగిల్చింది. అలా శాస్త్రవేత్తల బృందానికి ఆ గ్రామాన్ని విడిచి వెళ్ళినప్పుడు గ్రామస్తులు యిచ్చిన వీడ్కోలు దుఖః సాగరంలో సాగింది..
ఇది కధా...ఈ కధ చదివాకా నాకు తెలిసింది మనం నేడు ఆప్యాయతలు అవసరం కొద్ది ప్రదర్శిస్తున్నారు, మమకారం మాటలలోనే చూపిస్తున్నారు, మరి ప్రేమలు తమ . పని ముగించే వరకే కురిపిస్తారు. సర్దుకు బ్రతకల్సింది పోయి అన్నిముందే సర్దుకుని బ్రతుకుతున్నారు.మరి సమాజంలో ఇలాంటి మార్పులను మనం నేడు ప్రపంచీకరణ అని కొత్తగా పిలుచుకున్న, సమాజంలో స్థానం కోసం ఇలా చేసినవాడిని మనం మంచి నేర్పరిగా చెప్పుకున్న అది చివిరికి మనిషి వినాసనం వైపు మాత్రమే పయనిస్తుంది. ఎందుకంటే ప్రపంచంలో మనిషి జీవన పరిస్థుతులు కన్నా మనిషి యొక్క మానసికస్థితి ఇంకా వేగంగా మార్పు చెందుతుంది. అభివృద్ధి కోసం మార్పు అనేది మనిషి యొక్క జీవన పరిస్థుతులలో అవసరం కానీ అది మనిషి యొక్క మానసిక స్థితిలోను, మనవ సంబందాలలోను మార్పు అవసరం లేదు. అందుకే మనిషి సంతోషంగా ఉండడానికి నూతన ప్రయోగాలూ చేయనవసరం లేదు, మన చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచాన్నిస్వార్ధం లేకుండా ప్రేమిస్తే చాలు... అంటే మన కుటుంబ సబ్యులు పట్ల మనం ప్రేమతో మెలిగితే చాలు...ఏదైనా ఇంట గెలిచి రచ్చ గెలవాలి. మన ఇంటివారిని సంతోషపరిచిన తరువాత సమాజ శ్రేయస్సుకి అడుగులు వేయాలి...
