ఏదైనా మంచి పని చేయాల్సిన సమయం వచ్చినప్పుడు నేను దానిని ఎందుకో ఆ పని చేయకుండా కాలయాపన చేస్తుంటాను. అప్పుడు నేను అనుకుంటాను ఇంకా ఎంతకాలం ఇలా కాలయాపన చేస్తాం. ఉదాహరణకి నేను నా కళ్ళు దానం చేద్దామని అనుకున్న అయితే ఇప్పటికి నేను ఆ పని చేయలేకపోయాను, దీని గురించి నా మిత్రులు, నా శ్రేయోభిలాషులు కొంత మంది ఇలాంటి పనులు ఇప్పటినుండే ఎందుకు ఇలాంటివి చేయడానికి ఇంకా సమయం ఉంది, అందుకే ముందు జీవితాన్ని సంతోషంగా గడపమంటారు. ఏది ఏమైనప్పటకి ఒక మనిషి ఒక మంచి పని చేయడానికి లేదా చేయకపోవడానికి తన జీవితంలో ఎదురైనా సంఘటనలను బట్టి ఉంటుంది కానీ పక్కవాడు చెప్పిన దానిని బట్టి ఉండవు. ప్రతి మనిషి జీవతంలో ఎదురైనా కొన్ని సంఘటనలు తనని నిలబెట్టి ప్రశ్నిస్తాయి, ఆ సంఘటనలే మనిషిని ప్రభావితం చేస్తాయి, చివరికి ఆ సంఘటనలే మనిషిలో మార్పుకి నాంది పలుకుతాయి. అయితే నేను మంచి పనులు చేయాలని అనుకోవడాని నన్ను ప్రభావితం చేసిన సంఘటనలు మూడు ఉన్నాయి.
నేను చిన్నతనంలో ఉన్నప్పుడు ఒక సంఘటన ఇది నేను చదివినదో లేదా ఎవరో చెప్పినదో నాకు గుర్తు లేదు కానీ ఈ సంఘటన నన్ను బాగా ఆలోచింపచేసింది. ఒకాయన నయాగరా జలపాతం నుండి కిందకు ( గుండ్రని టబ్ లోనుండి ) ఒక రికర్డ్ శృష్టించి, ఒక రోజు తన ఇంటి తోటలో కాలు జారి పడిపోవడంతో తన కాలు విరిగి అనారోగ్యము పాలై చివరికి తన ప్రాణాలనే విడవ వలసి వచ్చిందట. రెండవ సంఘటన స్వశక్తితో ఆర్దికంగా ఎంతో ఎత్తుకు ఎదిగిన సత్యం " రామలింగ రాజు" గారు ఒకేసారిగా తను శృష్టించిన ఆర్ధిక సామ్రాజ్యం పేక మేడల కూలిపోవడముతో ఇప్పుడు ఎంతో దుర్భరమైన జీవితాన్ని చూడవలసి వచ్చింది. మూడవదిగా నేను టెలివిజన్ లో హీరోస్ ప్రాజెక్ట్ ( AIDS Awareness) ఒక ప్రోగ్రాముని చూసాను. ఆ ప్రోగ్రాములో చెన్నై నుండి ఒక డాక్టర్ తన దగ్గరికి వచ్చిన ఒక రోగి గురించి ఇలా చెప్పారు.
హైదరాబాద్ నుండి తన చెల్లితో వచ్చిన రోగిని పరీక్షించిన తరువాత, తన చెల్లి వచ్చి డాక్టర్ ని అడిగిన మొదటి ప్రశ్న " మా అన్నయ ఇంకా ఎంత కాలం బ్రతుకుతాడు...?". దానికి డాక్టర్ మీ అన్నయ్య ఇంకా ఐదు సంవత్సరాలు బ్రతకవచ్చు అనగానే అతని చెల్లి ఆత్రుతగా
అయిదేళ్ళు బ్రతుకుతాడా అని మరల అడిగింది. అందుకు డాక్టర్ అవకాశం ఉంటె పదేళ్ళు ఇంకా అదృష్టం ఉంటె ఇంకా ఇరవై సంవత్సరాలు అయినా బ్రతకవచ్చు ఎందుకంటే ఇంతవరకు HIV కి మందు కనుగొనలేదు ఇంకా ఈ అయిదు పది సంవత్సరాలలో మందు కనక కనుక్కొంటే మీ అన్నయ జీవితకాలం బ్రతికే అవకాశం ఉంటుంది. అది విన్నచెల్లి, అతను ఎంతో సంతోషంగా తిరిగి హైదారాబాద్ బస్సు లో ప్రయాణం అయ్యారు. దురదృష్టం కొద్ది ఆ బస్సు ప్రమాదానికి గురైంది ఆ ప్రమాదంలో HIV సోకినా అన్నయ బ్రతికాడు కానీ ఎంతో ఆరోగ్యవంతురాలైన తన చెల్లి మాత్రం అకాల మరణం చెందింది. ఇలా పై మూడు సంఘటనలలో మొదటివాడు బలవంతుడు రెండవవాడు ధనవంతుడు మూడవవాడు ఆరోగ్యవంతుడు అయినప్పటికీ విధి వక్రించడం వలన వాళ్ళు దేని వలన మనం అతిశాయంచినారో దాని వలెనే వారు నాశనం అయ్యారు అందుకే రేపు మనది కాదు...నేడు సంతోషంగా ఉన్నామా లేదా అన్నది ఆలోచిస్తే చాలు అని అనుకుంటా.... అలాగే ఏదైనా మంచి పని అనుకుంటే దానిని చేస్తే మంచిదని అనుకుంట...
ఇలాంటి విషయాలు నా మిత్రులతో నేను మాటాడినప్పుడు రేపే మనం పోతామని వైరాగ్యంతో బ్రతకలేము. మనిషి ఆశ జీవి రేపు ఉందని, ముందు ముందు మంచి జరుగుతాయని ఇంకా ఆనందంగా బ్రతుకుతమనే ఆశతోనే బ్రతకాలి లేకపోతే ఈ ప్రపంచమే లేదు అంటారు. ఆలోచిస్తే ఇదికూడా నిజమనిపిస్తుంది ఒక మనిషి సగటు జీవితంలో చదువు, ఉద్యోగం, పెళ్లి, పిల్లలు, ఇలా పిల్లల చదువులు చివరికి వాళ్ళకి పెళ్ళిళ్ళు చేసేసరికి మనిషి జీవితంలో అరవై సంవత్సరాలు తెలియకుండానే నిండిపోతాయి. అప్పుడు మన జీవితాని ఒక్కసారి వెనిక్కి చూసుకుంటే మన పిల్లలు వచ్చి అడుగుతారు " ఇన్నేళ్ళ జీవితంలో మాకోసం ఏమి సంపాదించారు..?, అలానే మనల్ని నమ్మి జీవితాంతం మనవెనుక నడిచిన భాగస్వామి అడుగుతుంది ఇకనుండి మనం బ్రతకడానికి ఎంత కూడబెట్టారని....? కానీ ఆ రోజు మాత్రం మన అంతరాత్మ అడుగుతుంది " ఇన్నేళ్ళ జీవితంలో ఏమి సాధించావని...?, ఎంత సంతృప్తిని మూట కట్టుకున్నవని..? ఆ రోజు మనం మన అంతరాత్మ ముందు దోషిగా నిలబదకూడదు.. అందుకే నేను అనుకుంటాను " రేపు ఉందని ఆశతో బ్రతకాలి కాని రేపటికోసం నేటి సంతోషాన్ని, సంతృప్తి వదులుకొని బ్రతకరాదు."
ఏదయినా మంచి పని చేయాలంటే మన జీవిత గమ్యాలను చేరుకున్నాక లేదా మన జీవితంలో మంచి స్తాయికి వచ్చాక లేదా మనకున్న బాధ్యతలను నెరవేర్చక చేద్దామని ప్రతివారు చేసే అవకాశం వచ్చినప్పుడు ఇంకోసారి చుద్దములే అని వాయిదా
వేస్తుంటాం
కానీ వాయిదా వేసిన తరువాత అనుకుంటాం అయ్యో ఎంత పని జరిగింది ఈ పని ముందే చేయాల్సిందని . దీనికి నేను ఒక ఉదాహరణ మీ ముందు ఉంచుతున్నాను. ఒక ఉన్నత ప్రభుత్వ ఉద్యోగి మాతృ దినోత్సవ సందర్భంగా నా తల్లి ఒక పుష్పగుచ్చం కొనడానికి ఒక పూల దుకాణం వద్దకు వచ్చి ఆ పూలవాడితో అధికారి " మాతృ దినోత్సవ సందర్భంగా నా తల్లి ఒక పుష్పగుచ్చం పంపించ దలచుకున్నాను కావున ఒక మంచి, ఒక అందమైన పుష్పగుచ్చం కావాలి, అది చూడగానే మా అమ్మకి నేను తనని ఎంతగా అభిమానిస్తున్ననో తెలియాలి " అని చెప్పెను. అంతలో ఒక పదిహేనేళ్ళ కుర్రవాడు వచ్చి " అయ్యా నా దగ్గర పది రూపాయలే ఉన్నాయి అందుకు తగ్గ ఒక పుష్పగుచ్చం ఇమ్మని అడుగగా ఆ పూలవాడు పది రూపాయలకి ఏమి రాదని తిరస్కరించినాడు. అయినప్పటికీ ఆ కుర్రవాడు పూలవాడిని బ్రతిమిలాడటం మొదలుపెట్టాడు. అది చుసిన అధికారి నేను ఆ పిల్లవాడి మొత్తంను చెల్లిస్తాను తనకి కూడా చిన్న పుష్పగుచ్చం ఇమ్మని చెప్పెను. అది తీసుకొని ఆ కుర్రవాడు ఆనందంగా పరిగెట్టగా అందుకు అధికారి నేను కూడా ఆ మార్గంలో వెళ్తున్నాను నిన్ను కూడా మీ ఇంటి దగ్గర దించి వెళ్తాను అని అంటే ఆ కుర్రవాడు అధికారి కారులో తన ఇంటివైపు వెళ్ళెను. అంత ఆ కుర్రవాడికి తన తల్లిమీద ఉన్న ప్రేమకు అధికారి ముచ్చ్తవేసి కుర్రవాడి తల్లిని చూద్దామని ఇంటికి వెళ్ళెను. అధికారి తన తల్లిని చూసి ఆశ్చర్య పోయాను ఎందుకంటే ఆ కుర్రవాడి తల్లి చనిపోయి చాలా రోజులు అయ్యింది. ఆ కుర్రవాడు తన తల్లికి అంజలి ఘటించిన తరువాత అధికారితో " అయ్యా నా చిన్నతనంలో నా తల్లి నన్ను ఎంతో అపురూపంగా, ఎంతో అల్లారుముద్దుగా పెంచింది కానీ తనని బాగా చూసుకోవాలని తెలిసే సమయానికి నా తల్లి తనువు చాలించింది. సేవ చేయాలనీ ఉన్న అందరకి ఆ అవకాశం, అదృష్టం రాదు సార్ " అని విల విల పోయాడు. అది చుసిన అధికారికి ఒక్కసారి ఆలోచించుకొని " తన తల్లిని సంతోషంగా ఉంచాలని మరియు ఉండాలని అనుకుంటున్నాను కానీ
ఏ రోజు తను అక్కడ ఎలా ఉందో ఇంతవరకు చూడలేదు, వెంటనే తన ఆఫీసుకి సెలవు పెట్టి తన తెల్లి దగ్గరకి వెళ్ళెను. మనకి అనుకూలమైన సమయం వచ్చే వరకు అవతలవారి అవసరాలు వేచి ఉండవు అందుకే నేను అనుకుంటాను మంచి పని చేయడానికి మంచి రోజు ఎప్పుడని ఆలోచించనవసరం లేదు...మంచి సమయం కోసం ఎదురు చూడనవసరం లేదు...మంచి ముహూర్తం కోసం వెదకనవసరం లేదు...మంచి పని చేయడానికి మదుపు అవసరంలేదు, మంది మార్బలం అవసరంలేదు, మంచి చేయాలన్న మంచి మనసుంటే చాలు... ఇంకా లోకంలో మంచి మనసున్న మనుషులు ఉన్నారని నమ్మకంతో ఈ బ్లాగ్ రాస్తున్నా...
జీవితంలో మనం చేసిన మంచి పనులే ముసలితనంలో మనల్ని మోస్తాయి.. అందుకే వయసు పెరిగే కొద్ది మనకి పెద్దిరకం రావాలి కానీ వృద్ధాప్యం రాకడదు. చివరిగా నేను కోరుకునేది ఒక్కటే ... సమయానుకూలంగా.... సమయస్పూర్తితో... సమస్యల్లో పడకుండా...మనకు సంతృప్తిని మిగిల్చే... నలుగురిని సంతోషపెట్టే మంచి పనుల్ని చేస్తూనే ఉండండి దిన దినం జీవితాన్ని ఆస్వాదిస్తూ....ఆనందిస్తూ...జీవించండి....
